Prawo Menzeratha-Altmanna: co wiemy (a czego nie).
Radek Čech (Uniwersytet Masaryka w Brnie)
Prawo Menzeratha-Altmanna jest jednym z najczęściej badanych praw językoznawstwa kwantytatywnego. Hipotezy wyprowadzane z tego prawa były z wieloma językami i badano je w odniesieniu do wszystkich poziomów języka. Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że prawo Menzeratha-Altmanna jest dobrze ugruntowanym prawem językowym i nic tu już nie pozostało do okrycia. Jednakże głębsza analiza wyników opublikowanych 70 lat temu ujawnia ciekawe zagadnienia i pytania językoznawcze wymagające doprecyzowania i rozwiązania.
Po pierwsze, nie ma jednego sposobu definiowania analizowanych jednostek pod kątem typu (type), okazu (tokenu, token) czy lematu, choć definicja takiej jednostki wpływa na wyniki.
Po drugie, większość badań zajmuje się tylko trzema poziomami językowymi (np. wyraz – morfem – fonem), nie zważając na pozostałe. Takie podejście może skutkować niewłaściwą interpretacją wyników. Po trzecie, większość badań polega na tradycyjnym podziale poziomów językowych, np. fonem – morfem – wyraz – zdanie składowe (clause) – zdanie. Tymczasem istnieją badania wskazujące, że taki podział niekoniecznie jest identyczny z podziałem pasującym do prawa Menzeratha-Altmanna.
W niniejszym wystąpieniu krótko przedstawię i omówię te trzy kwestie.
Spotkanie będzie miało formę hybrydową i odbędzie się w języku angielskim. W celu uczestnictwa wirtualnego prosimy o zapisanie się przez ten formularz: https://forms.gle/4K1MJ7V9JW8MDKmq7